Goodbye New-Zealand: twee weken Noordereiland
Door: May Hustinx
Blijf op de hoogte en volg May
16 April 2016 | Nieuw Zeeland, Auckland
Lieve familie en vrienden,
Daar sta ik dan weer op het vliegveld van Melbourne, Australische bodem onder de voeten. Maandag 4 april hebben Sophie en ik de campervan ingeleverd. De laatste keer gereden in Mitch, de laatste keer geparkeerd en de laatste keer de handrem erop gezet. Iets wat je niet kan doen bij de tijd. Er zijn weer een dikke vijf weken verstreken. Vijf weken die mij altijd zullen bijblijven in een land dat al mijn verwachtingen heeft waargemaakt. Die verwachtingen waren hoog. Ik had alleen maar positieve dingen gehoord. Alles klopt en Nieuw-Zeeland is magisch!
De laatste twee weken van ons campervan avontuur hebben wij doorgebracht op het Noordereiland.
Op maandag 21 maart maakten wij de oversteek met de Ferry. Mitch tussen de andere auto's en Sophie en ik languit op een bank uitgespeeld door alle dolfijnen. De overvaart staat bekend als een van de mooiste ferryritten ter wereld. De ferry verlaat het Zuidereiland door de Marlborough Sounds, fiorden. Na een ontspannen drie uur op dit prima schip konden wij weer terug naar Mitch en reden wij zo Wellington binnen. Daar hebben wij onszelf getrakteerd op een normaal bed in een Airbnb. Wij sliepen in een buitenwijk van Wellington op een heuvel met prachtig uitzicht. De host was een tweede generatie Nederlander met een ontzettend Nederlandse naam, maar hij kon geen woord Nederlands. Interessant feit: in Nieuw-Zeeland wonen veel immigranten. De bevolking bestaat uit 4.5 miljoen mensen, waarvan 69% van Europeaanse afkomst is.
Dinsdag 22 maart zijn wij naar het centrum van Wellington gegaan; een koffietje aan het water, een lunch in Cuba Street en een bezoek aan het Te Papa museum (een heel gaaf museum van 6 verdiepingen).
Na een lange dag stad zijn wij doorgereden naar een camping op de weg naar onze volgende bestemming, Cape Palliser. Dit is het Noordelijkste punt van het Noordereiland, aan de oostkust, waar een prachtige rood/witte vuurtoren staat. Een ware klim van 261 tredens om naast de vuurtoren te staan, maar
met een mega uitzicht als beloning. Wij hebben de nacht doorgebracht onder de vuurtoren samen met Duitsers. Een grote zeehondenkolonie woont hier aan het strand. Het is zo gaaf om zo in/met de natuur te zijn!
Net als veel andere bestemmingen stond de Tongariro Crossing in de top 20 van de Nieuw-Zeelandse Lonely planet en hadden wij hier veel enthousiaste verhalen over gehoord. The Tongariro Alpine Crossing is echter een wandeling van 7 uur. Elke wandeling hiervoor noemden wij dan ook een training voor deze uitdaging.
Het is een flink stuk rijden van de Cape Palliser naar het Tongariro National Park (van Amsterdam naar Parijs). Op de weg vond ik een waar paradijs. Een camping voor 7 dollar p.p. met warme douches, een gratis wasmachine en een gezellige veranda waar wij met leuke mensen de avond hebben doorgebracht. Wat wil je nog meer tijdens campinglife?
Goede vrijdag 25 maart hebben wij dit paradijs achter ons gelaten en zijn wij via een paar kleine dorpjes naar een camping gereden dichtbij de start van the Tongariro walk. Het is een wandeling die wel enigzins risico's met zich mee brengt en omdat wij niet de perfecte kledij en schoeisel hadden, wilden wij de regen graag vermijden. Het regende echter die avond en ook het weerbericht voor die zaterdag zag er niet al te best uit. Dat zegt niet alles wisten wij inmiddels en wij hebben de wekker toch maar vroeg gezet. Helaas waren de weergoden nog steeds niet blij en besloten wij de wandeling te verplaatsen naar zondag, Eerste Paasdag. Wij wilden absoluut niet op deze camping blijven, want onze longen hadden al genoeg ammoniak gas ingeademd in de wc. Tijdens deze reis heb ik veel dingen geleerd over campinglife onder andere dat er droge (dry) en natte (flush) wc's zijn. De droge wc's zijn simpelweg een gat in de grond en kunnen niet worden doorgespoeld. Over het algemeen prima, maar dit keer niet. Wegwezen dus en op zoek naar een andere dagbesteding. Deze vonden wij op het parkeerterrein van de supermarkt. Nadat wij over de markt in Turangi hadden gelopen, maar ook hier waren verregend, besloten wij naar de supermarkt te gaan. Wij namen de parkeerplek over van locals en die hadden een vakantiehuis aan Lake Taupo. Voordat wij het wisten raceden we over Lake Taupo in een boot. De jongens gingen op een rots klimmen en wij dachten dat willen wij ook wel. Lastiger dan gedacht en wij kwamen met geen mogelijkheid die rosten op (watjes). Wij zijn de hele dag in dat huis gebleven met een biertje en live muziek. Dat hebben wij geweten, want de volgende ochtend waren wij niet in staat om de wandeling te doen. In plaats daarvan hebben wij Eerste Paasdag doorgebracht in de zon aan Lake Taupo. Met een lekker gebraden kippetje als paaslunch.
Via Facebook waren wij in contact gekomen met Maudy. Een Nederlands meisje dat studeert in Sydney en paasvakantie had. Wij hadden nog een plek in het midden en hoe meer zielen hoe meer vreugd. Wij hebben Maudy diezelfde zondag opgehaald in Taupo. Vanuit daar zijn wij naar een gratis camping gereden in het Tongariro National Park. Wij hebben daar contact gelegd met twee Nederlandse droogkloten die wel met ons aan de wandeling wilden beginnen. De Tongariro Alpine Crossing is van Punt A naar Punt B. En aangezien 7 uur wandelen meer dan genoeg is, namen wij een shuttle. Deze vertrok om 7.45 en wij moesten nog een halfuur rijden. Hiephoi weer de wekker om 6.00, je moet er wat voor over hebben. Met zijn vijfen begonnen wij aan deze walk, maar al snel werden wij door de jongens eruit gelopen nota bene met een sigaret op hun lip. Zij gingen een sidetrack doen van een extra 3 uur, de vulkaan van Lord of The Rings op. Dit is geen echt pad, je moet niet achter elkaar lopen want dan krijg je de vulkaansteen van degene voor je in jouw gezicht en er zijn best wat mensen die het niet overleefd hebben. Ons niet gezien. Wij hebben onze weg in grandmastyle voorgezet. Een behoorlijke klim eerst en bergaf was zo stijl, dat sommige mensen zelfs op hun billen de berg af gingen of maakten een mooie smak.
Maar eenmaal onder aan die berg lag een fascinerend natuur fenomeen: 3 felgekleurde kraters (blauw/groen). Geen broodje ei voor de lunch, maar wel de geur. Een welverdiende pauze, met een uitzicht dat ik heel goed heb geprobeerd vast te leggen. Nog een extra keer tegen jezelf zeggen: dit is zo gaaf!
Vanaf de kraters was het nog 10 km lopen en gelukkig grotendeels bergaf. Wij wilden het graag binnen 7 uur lopen en omdat wij er klaar mee waren, besloten wij het laatste stukje te rennen. Dat inspireerde een paar Aziaten die met ons mee gingen rennen. Met een dikke lach en trots gevoel bereikten wij de shuttlebus die ons naar Mitch bracht.
Het begon door te dringen dat wij nu nog maar minder dan een week hadden en een enorme wensenlijst. Werk aan de winkel en op naar het informatiecentrum. Een van onze vele bezoekjes deze reis, maar met een reden. Alle i-sites in Nieuw-Zeeland zijn mooi, verzorgd en worden bemand door ontzettend vriendelijke en behulpzame mensen, een hele fijne informatiebron waar wij veel gebruik van hebben gemaakt.
Onze eerste wens was een bezoek aan de Waitoma Caves, dit zijn grotten waar super veel glowwormen in zitten. Wij hebben gekozen voor een drie uur durende Tour met een leuke gids in een kleine groep. Met een helm met lampje op ons hoofd doken wij de pikdonkere cave in en werd ons veel verteld over deze glowwormen. Het hoogtepunt was toen wij in een bootje door de cave voeren. Aan het begin vroeg de gids of wij hem zagen en het antwoord was een volmondig nee. Vervolgens leidde hij ons met het bootje door de cave, het geluid van waterval dat steeds luider werd op de achtergrond, met een super gave ervaring van miljoenen glowwormen die als een blauwe sterrenhemel licht gaven. Wij mochten geen foto's maken en praten en dat maakte het heel bijzonder. Voordat wij weer het land op gingen vroeg hij of wij hem nu konden zien en dat was een dikke ja. Zonder lampjes en extra bewust van onze zintuigen zijn wij toen de grot uitgelopen.nEen pauze met koekjes en chocomelk voordat wij met een bezoek aan een andere grot met een prachtige Cathedraal, inclusief zang optreden, deze Tour afsloten.
Woensdag 30 maart zouden Maudy en ik gaan raften een dikke 3 uur verder in Rotorua. Met een diner aan een meer onderweg hebben wij het laatste stuk in het donker vanuit Waitoma gereden. Toen wij Rotorua inreden, bedacht ik mij dat wij van mensen hadden gehoord dat Rotorua veel bendes heeft en ook in de app las ik dat er veel ingebroken wordt in auto's en campervans. Daarom besloten wij te overnachten in een Holiday Park aan een meer. Wij waren laat, maar gelukkig konden wij daar overnachten. Dit holiday park werd gerund door een ontzettend lief echtpaar, zo leuk. Na een goede nacht slaap was het dan tijd voor het raften. Een ontzettend leuke middag waarbij wij niet alleen van veel watervallen met de boot afgingen maar ook van een rots konden springen, surfden met de boot en ons konden laten meevoeren van een waterval zonder boot (inclusief onverwachte koprol). Met water in de oren zijn wij daarna doorgereden naar het Thermal Wonderland in Wai-O-Tapu. Dit is een georthermal park vol met geisers, bubbelend modder en velgekleurde kraters en the champagne Pools. Wederom omringd door een zwavellucht, absoluut heel gaaf om een keer gezien te hebben. Ook de kampeergrond waar wij die nacht verbleven had stoom afkomstig van een ondergrond fenomenen.
Rotorua staat bekend om de Maorivillages en dat wilden wij niet aan ons voorbij laten gaan. 14% van de bevolking is Maori. Helaas de grootste anticlimax van de reis en vreselijk commercieel. Wij kregen een hangilunch en dachten dat deze op traditionele wijze voor onze neus zou worden bereid, echter kregen wij deze vanuit het restaurant. De rondleiding en voorstelling waren wel grappig en het is altijd goed om je in de cultuur van een land te verdiepen.
Vrijdag 1 april-kikker-in-je-bil hebben wij doorgebracht in Coromandel Penisula. Helaas vergezelt door onze laatste regenbui. Hier is de Hot Water Beach en dat houdt in dat er warm water uit de grond komt als je een kuil graaft. Totaal onvoorbereid zijn wij hier heen gegaan en totaal op het verkeerde moment van de dag, geen hot water. Ook de wandeling naar the Cathedral Cove viel in het water. Wel konden wij ons inbeelden dat het heel mooi moet zijn met goed weer. Compleet doorweekt hebben wij onze weg voortgezet richting Auckland. Zaterdag 2 april stond er een Rugby wedstrijd op het programma. Een trip naar Australië en Nieuw-Zeeland kan niet de boeken in zonder Rugby. Een oud collega van mijn tante May, Agnes, woont in Auckland met haar gezin. Wij konden hier aanschuiven voor een BBQ voor de wedstrijd samen met andere Nederlandse gezinnen. Een zoon Stijn is met ons meegegaan naar de Rugby, wat fijn was omdat wij er anders niet veel van konden maken dan mannen op een hoopje en een bal die rondvliegt. Inmiddels weten wij beter en het was een mooie sportervaring. Die nacht konden wij blijven slapen in een normaal bed.
Zondag 3 april was de laatste dag met Maudy en deze wilden wij graag leuk afsluiten. Na een goed ontbijt bezochten wij een marktje in Browns Bay en via het strand zijn wij terug gelopen naar het huis. Vanuit hier zijn wij gaan rijden naar de westkust via een andere markt. Een prachtige route met een gave eindbestemming. Een prachtig strand waar paragliders aan het oefenen waren. Wij hebben Mitch geparkeerd voor een fotosessie inclusief surfboard. Maudy hebben wij daarna afgezet in het centrum en Sophie en ik zijn terug gegaan naar Agnes. Maudy, dankjewel voor de gezellige bijdrage aan ons avontuur!
Maandag 4 april was het de droevige dag dat wij Mitch hebben afgezet. Eerst nog een bezoek aan onze lievelingswinkel The Warehouse en de wasstraat voordat wij Mitch vaarwel zeiden. Bijna 5000 km meer op de teller en een mega vette ervaring die voor altijd in mijn geheugen staat. Wij werden opgehaald door de buurjongen van Sophie die mij afzette richting het centrum. Hier moest ik dan ook vaarwel zeggen tegen mijn reismaatje van de afgelopen 5 weken. Het blijft zo leuk hoe het zo goed kan gaan met iemand die je hiervoor één keer hebt gezien en met wie je dan opeens bijna 24/7 samen bent voor 34 dagen. Sophie, mate, dankjewel voor dit avontuur! Ik heb het echt fantastisch gehad en ik vond het super leuk om met je te reizen en ons campinglife in te vullen!
Toen stond ik er weer alleen voor. Gelukkig wel een heel fijne plek in Auckland waar ik even kon bijkomen van alle indrukken. Ik heb heerlijk rondgehangen op dinsdag 5 april en geluncht aan het strand en een wandeling gemaakt langs de baai.
Woensdag 6 april vroeg heb ik de bus gepakt naar Paihia voor mijn laatste trip in Nieuw-Zeeland: the Bay of Islands. Met prachtig weer heb ik hier heerlijk kunnen chillen op het strand, een eiland kunnen bezoek met de Ferry en een super zonsondergang mogen aanschouwen. Wel weer even wennen om in een hostel te slapen en in een bus te zitten, maar het heeft ook wel weer wat.
Vrijdag 8 april heb ik de bus weer terug gepakt naar Auckland. Een oude bekende was ook in Auckland en ik heb met hem afgesproken. Na een heerlijk diner zijn wij met Agnes en Pier en 2 zonen naar de film gegaan voor een hilarische Nieuw-Zeelandse film: 'hunt for the wildlife'.
Zaterdag 9 april was het de dag dat er voor mij dan ook echt een einde kwam aan dit fantastische avontuur! Met Agnes ben ik in de cabrio naar het Holland House gereden waar een Nederlandse markt was en ik een broodje kroket heb gegeten (hup Holland).
Met deze zelfde cabrio ben ik gebracht naar het vliegveld, de beste shuttle die ik tot nu toe heb gehad!
Dankjewel Agnes, Pier, Stijn, Alex, Koen, Maarten en Luuk voor de fijne afsluiting in Nieuw-Zeeland!:)
Wat een ervaring deze reis en ik kan niet vaak genoeg denken dat ik zo blij ben dat ik dit heb gedaan! Nieuw-Zeeland is echt een enorme aanrader: de natuur, de mensen, de variatie. Ik zeg met een dikke glimlach:
Goodbye Nieuw-Zeeland tot ooit!
Liefs,
May
P.s: zaterdag 9 april was het precies 5 (!) maanden geleden dat ik op het vliegtuig stapte richting Australië. Thuis begint nu eindelijk een beetje te kriebelen. De plannen voor een laatste fenomenale maand zijn gemaakt. Die horen jullie volgende keer!
Daar sta ik dan weer op het vliegveld van Melbourne, Australische bodem onder de voeten. Maandag 4 april hebben Sophie en ik de campervan ingeleverd. De laatste keer gereden in Mitch, de laatste keer geparkeerd en de laatste keer de handrem erop gezet. Iets wat je niet kan doen bij de tijd. Er zijn weer een dikke vijf weken verstreken. Vijf weken die mij altijd zullen bijblijven in een land dat al mijn verwachtingen heeft waargemaakt. Die verwachtingen waren hoog. Ik had alleen maar positieve dingen gehoord. Alles klopt en Nieuw-Zeeland is magisch!
De laatste twee weken van ons campervan avontuur hebben wij doorgebracht op het Noordereiland.
Op maandag 21 maart maakten wij de oversteek met de Ferry. Mitch tussen de andere auto's en Sophie en ik languit op een bank uitgespeeld door alle dolfijnen. De overvaart staat bekend als een van de mooiste ferryritten ter wereld. De ferry verlaat het Zuidereiland door de Marlborough Sounds, fiorden. Na een ontspannen drie uur op dit prima schip konden wij weer terug naar Mitch en reden wij zo Wellington binnen. Daar hebben wij onszelf getrakteerd op een normaal bed in een Airbnb. Wij sliepen in een buitenwijk van Wellington op een heuvel met prachtig uitzicht. De host was een tweede generatie Nederlander met een ontzettend Nederlandse naam, maar hij kon geen woord Nederlands. Interessant feit: in Nieuw-Zeeland wonen veel immigranten. De bevolking bestaat uit 4.5 miljoen mensen, waarvan 69% van Europeaanse afkomst is.
Dinsdag 22 maart zijn wij naar het centrum van Wellington gegaan; een koffietje aan het water, een lunch in Cuba Street en een bezoek aan het Te Papa museum (een heel gaaf museum van 6 verdiepingen).
Na een lange dag stad zijn wij doorgereden naar een camping op de weg naar onze volgende bestemming, Cape Palliser. Dit is het Noordelijkste punt van het Noordereiland, aan de oostkust, waar een prachtige rood/witte vuurtoren staat. Een ware klim van 261 tredens om naast de vuurtoren te staan, maar
met een mega uitzicht als beloning. Wij hebben de nacht doorgebracht onder de vuurtoren samen met Duitsers. Een grote zeehondenkolonie woont hier aan het strand. Het is zo gaaf om zo in/met de natuur te zijn!
Net als veel andere bestemmingen stond de Tongariro Crossing in de top 20 van de Nieuw-Zeelandse Lonely planet en hadden wij hier veel enthousiaste verhalen over gehoord. The Tongariro Alpine Crossing is echter een wandeling van 7 uur. Elke wandeling hiervoor noemden wij dan ook een training voor deze uitdaging.
Het is een flink stuk rijden van de Cape Palliser naar het Tongariro National Park (van Amsterdam naar Parijs). Op de weg vond ik een waar paradijs. Een camping voor 7 dollar p.p. met warme douches, een gratis wasmachine en een gezellige veranda waar wij met leuke mensen de avond hebben doorgebracht. Wat wil je nog meer tijdens campinglife?
Goede vrijdag 25 maart hebben wij dit paradijs achter ons gelaten en zijn wij via een paar kleine dorpjes naar een camping gereden dichtbij de start van the Tongariro walk. Het is een wandeling die wel enigzins risico's met zich mee brengt en omdat wij niet de perfecte kledij en schoeisel hadden, wilden wij de regen graag vermijden. Het regende echter die avond en ook het weerbericht voor die zaterdag zag er niet al te best uit. Dat zegt niet alles wisten wij inmiddels en wij hebben de wekker toch maar vroeg gezet. Helaas waren de weergoden nog steeds niet blij en besloten wij de wandeling te verplaatsen naar zondag, Eerste Paasdag. Wij wilden absoluut niet op deze camping blijven, want onze longen hadden al genoeg ammoniak gas ingeademd in de wc. Tijdens deze reis heb ik veel dingen geleerd over campinglife onder andere dat er droge (dry) en natte (flush) wc's zijn. De droge wc's zijn simpelweg een gat in de grond en kunnen niet worden doorgespoeld. Over het algemeen prima, maar dit keer niet. Wegwezen dus en op zoek naar een andere dagbesteding. Deze vonden wij op het parkeerterrein van de supermarkt. Nadat wij over de markt in Turangi hadden gelopen, maar ook hier waren verregend, besloten wij naar de supermarkt te gaan. Wij namen de parkeerplek over van locals en die hadden een vakantiehuis aan Lake Taupo. Voordat wij het wisten raceden we over Lake Taupo in een boot. De jongens gingen op een rots klimmen en wij dachten dat willen wij ook wel. Lastiger dan gedacht en wij kwamen met geen mogelijkheid die rosten op (watjes). Wij zijn de hele dag in dat huis gebleven met een biertje en live muziek. Dat hebben wij geweten, want de volgende ochtend waren wij niet in staat om de wandeling te doen. In plaats daarvan hebben wij Eerste Paasdag doorgebracht in de zon aan Lake Taupo. Met een lekker gebraden kippetje als paaslunch.
Via Facebook waren wij in contact gekomen met Maudy. Een Nederlands meisje dat studeert in Sydney en paasvakantie had. Wij hadden nog een plek in het midden en hoe meer zielen hoe meer vreugd. Wij hebben Maudy diezelfde zondag opgehaald in Taupo. Vanuit daar zijn wij naar een gratis camping gereden in het Tongariro National Park. Wij hebben daar contact gelegd met twee Nederlandse droogkloten die wel met ons aan de wandeling wilden beginnen. De Tongariro Alpine Crossing is van Punt A naar Punt B. En aangezien 7 uur wandelen meer dan genoeg is, namen wij een shuttle. Deze vertrok om 7.45 en wij moesten nog een halfuur rijden. Hiephoi weer de wekker om 6.00, je moet er wat voor over hebben. Met zijn vijfen begonnen wij aan deze walk, maar al snel werden wij door de jongens eruit gelopen nota bene met een sigaret op hun lip. Zij gingen een sidetrack doen van een extra 3 uur, de vulkaan van Lord of The Rings op. Dit is geen echt pad, je moet niet achter elkaar lopen want dan krijg je de vulkaansteen van degene voor je in jouw gezicht en er zijn best wat mensen die het niet overleefd hebben. Ons niet gezien. Wij hebben onze weg in grandmastyle voorgezet. Een behoorlijke klim eerst en bergaf was zo stijl, dat sommige mensen zelfs op hun billen de berg af gingen of maakten een mooie smak.
Maar eenmaal onder aan die berg lag een fascinerend natuur fenomeen: 3 felgekleurde kraters (blauw/groen). Geen broodje ei voor de lunch, maar wel de geur. Een welverdiende pauze, met een uitzicht dat ik heel goed heb geprobeerd vast te leggen. Nog een extra keer tegen jezelf zeggen: dit is zo gaaf!
Vanaf de kraters was het nog 10 km lopen en gelukkig grotendeels bergaf. Wij wilden het graag binnen 7 uur lopen en omdat wij er klaar mee waren, besloten wij het laatste stukje te rennen. Dat inspireerde een paar Aziaten die met ons mee gingen rennen. Met een dikke lach en trots gevoel bereikten wij de shuttlebus die ons naar Mitch bracht.
Het begon door te dringen dat wij nu nog maar minder dan een week hadden en een enorme wensenlijst. Werk aan de winkel en op naar het informatiecentrum. Een van onze vele bezoekjes deze reis, maar met een reden. Alle i-sites in Nieuw-Zeeland zijn mooi, verzorgd en worden bemand door ontzettend vriendelijke en behulpzame mensen, een hele fijne informatiebron waar wij veel gebruik van hebben gemaakt.
Onze eerste wens was een bezoek aan de Waitoma Caves, dit zijn grotten waar super veel glowwormen in zitten. Wij hebben gekozen voor een drie uur durende Tour met een leuke gids in een kleine groep. Met een helm met lampje op ons hoofd doken wij de pikdonkere cave in en werd ons veel verteld over deze glowwormen. Het hoogtepunt was toen wij in een bootje door de cave voeren. Aan het begin vroeg de gids of wij hem zagen en het antwoord was een volmondig nee. Vervolgens leidde hij ons met het bootje door de cave, het geluid van waterval dat steeds luider werd op de achtergrond, met een super gave ervaring van miljoenen glowwormen die als een blauwe sterrenhemel licht gaven. Wij mochten geen foto's maken en praten en dat maakte het heel bijzonder. Voordat wij weer het land op gingen vroeg hij of wij hem nu konden zien en dat was een dikke ja. Zonder lampjes en extra bewust van onze zintuigen zijn wij toen de grot uitgelopen.nEen pauze met koekjes en chocomelk voordat wij met een bezoek aan een andere grot met een prachtige Cathedraal, inclusief zang optreden, deze Tour afsloten.
Woensdag 30 maart zouden Maudy en ik gaan raften een dikke 3 uur verder in Rotorua. Met een diner aan een meer onderweg hebben wij het laatste stuk in het donker vanuit Waitoma gereden. Toen wij Rotorua inreden, bedacht ik mij dat wij van mensen hadden gehoord dat Rotorua veel bendes heeft en ook in de app las ik dat er veel ingebroken wordt in auto's en campervans. Daarom besloten wij te overnachten in een Holiday Park aan een meer. Wij waren laat, maar gelukkig konden wij daar overnachten. Dit holiday park werd gerund door een ontzettend lief echtpaar, zo leuk. Na een goede nacht slaap was het dan tijd voor het raften. Een ontzettend leuke middag waarbij wij niet alleen van veel watervallen met de boot afgingen maar ook van een rots konden springen, surfden met de boot en ons konden laten meevoeren van een waterval zonder boot (inclusief onverwachte koprol). Met water in de oren zijn wij daarna doorgereden naar het Thermal Wonderland in Wai-O-Tapu. Dit is een georthermal park vol met geisers, bubbelend modder en velgekleurde kraters en the champagne Pools. Wederom omringd door een zwavellucht, absoluut heel gaaf om een keer gezien te hebben. Ook de kampeergrond waar wij die nacht verbleven had stoom afkomstig van een ondergrond fenomenen.
Rotorua staat bekend om de Maorivillages en dat wilden wij niet aan ons voorbij laten gaan. 14% van de bevolking is Maori. Helaas de grootste anticlimax van de reis en vreselijk commercieel. Wij kregen een hangilunch en dachten dat deze op traditionele wijze voor onze neus zou worden bereid, echter kregen wij deze vanuit het restaurant. De rondleiding en voorstelling waren wel grappig en het is altijd goed om je in de cultuur van een land te verdiepen.
Vrijdag 1 april-kikker-in-je-bil hebben wij doorgebracht in Coromandel Penisula. Helaas vergezelt door onze laatste regenbui. Hier is de Hot Water Beach en dat houdt in dat er warm water uit de grond komt als je een kuil graaft. Totaal onvoorbereid zijn wij hier heen gegaan en totaal op het verkeerde moment van de dag, geen hot water. Ook de wandeling naar the Cathedral Cove viel in het water. Wel konden wij ons inbeelden dat het heel mooi moet zijn met goed weer. Compleet doorweekt hebben wij onze weg voortgezet richting Auckland. Zaterdag 2 april stond er een Rugby wedstrijd op het programma. Een trip naar Australië en Nieuw-Zeeland kan niet de boeken in zonder Rugby. Een oud collega van mijn tante May, Agnes, woont in Auckland met haar gezin. Wij konden hier aanschuiven voor een BBQ voor de wedstrijd samen met andere Nederlandse gezinnen. Een zoon Stijn is met ons meegegaan naar de Rugby, wat fijn was omdat wij er anders niet veel van konden maken dan mannen op een hoopje en een bal die rondvliegt. Inmiddels weten wij beter en het was een mooie sportervaring. Die nacht konden wij blijven slapen in een normaal bed.
Zondag 3 april was de laatste dag met Maudy en deze wilden wij graag leuk afsluiten. Na een goed ontbijt bezochten wij een marktje in Browns Bay en via het strand zijn wij terug gelopen naar het huis. Vanuit hier zijn wij gaan rijden naar de westkust via een andere markt. Een prachtige route met een gave eindbestemming. Een prachtig strand waar paragliders aan het oefenen waren. Wij hebben Mitch geparkeerd voor een fotosessie inclusief surfboard. Maudy hebben wij daarna afgezet in het centrum en Sophie en ik zijn terug gegaan naar Agnes. Maudy, dankjewel voor de gezellige bijdrage aan ons avontuur!
Maandag 4 april was het de droevige dag dat wij Mitch hebben afgezet. Eerst nog een bezoek aan onze lievelingswinkel The Warehouse en de wasstraat voordat wij Mitch vaarwel zeiden. Bijna 5000 km meer op de teller en een mega vette ervaring die voor altijd in mijn geheugen staat. Wij werden opgehaald door de buurjongen van Sophie die mij afzette richting het centrum. Hier moest ik dan ook vaarwel zeggen tegen mijn reismaatje van de afgelopen 5 weken. Het blijft zo leuk hoe het zo goed kan gaan met iemand die je hiervoor één keer hebt gezien en met wie je dan opeens bijna 24/7 samen bent voor 34 dagen. Sophie, mate, dankjewel voor dit avontuur! Ik heb het echt fantastisch gehad en ik vond het super leuk om met je te reizen en ons campinglife in te vullen!
Toen stond ik er weer alleen voor. Gelukkig wel een heel fijne plek in Auckland waar ik even kon bijkomen van alle indrukken. Ik heb heerlijk rondgehangen op dinsdag 5 april en geluncht aan het strand en een wandeling gemaakt langs de baai.
Woensdag 6 april vroeg heb ik de bus gepakt naar Paihia voor mijn laatste trip in Nieuw-Zeeland: the Bay of Islands. Met prachtig weer heb ik hier heerlijk kunnen chillen op het strand, een eiland kunnen bezoek met de Ferry en een super zonsondergang mogen aanschouwen. Wel weer even wennen om in een hostel te slapen en in een bus te zitten, maar het heeft ook wel weer wat.
Vrijdag 8 april heb ik de bus weer terug gepakt naar Auckland. Een oude bekende was ook in Auckland en ik heb met hem afgesproken. Na een heerlijk diner zijn wij met Agnes en Pier en 2 zonen naar de film gegaan voor een hilarische Nieuw-Zeelandse film: 'hunt for the wildlife'.
Zaterdag 9 april was het de dag dat er voor mij dan ook echt een einde kwam aan dit fantastische avontuur! Met Agnes ben ik in de cabrio naar het Holland House gereden waar een Nederlandse markt was en ik een broodje kroket heb gegeten (hup Holland).
Met deze zelfde cabrio ben ik gebracht naar het vliegveld, de beste shuttle die ik tot nu toe heb gehad!
Dankjewel Agnes, Pier, Stijn, Alex, Koen, Maarten en Luuk voor de fijne afsluiting in Nieuw-Zeeland!:)
Wat een ervaring deze reis en ik kan niet vaak genoeg denken dat ik zo blij ben dat ik dit heb gedaan! Nieuw-Zeeland is echt een enorme aanrader: de natuur, de mensen, de variatie. Ik zeg met een dikke glimlach:
Goodbye Nieuw-Zeeland tot ooit!
Liefs,
May
P.s: zaterdag 9 april was het precies 5 (!) maanden geleden dat ik op het vliegtuig stapte richting Australië. Thuis begint nu eindelijk een beetje te kriebelen. De plannen voor een laatste fenomenale maand zijn gemaakt. Die horen jullie volgende keer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
