Van Australië naar Nieuw-Zeeland (week 1/5)
Door: May Hustinx
Blijf op de hoogte en volg May
15 Maart 2016 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Lieve familie en vrienden,
Nieuw-Zeeland is het verste dat ik van jullie weg zal zijn (hemelsbreed 18576 km). Dinsdag 1 maart begon mijn avontuur in het adembenemende en groene Nieuw-Zeeland.
Mijn voorlopig laatste weekend in Australië heb ik doorgebracht in the Grampians.
Ietwat zenuwachtig verliet ik Ballarat, omdat ik een maand geen backpackers om me heen had gehad. Ik nam de trein naar Ararat om daar over te stappen naar Sewall. Een vriendelijke buschauffeur in een uniform en in een grote bus vertelde mij dat ik hier een uurtje moest wachten en dat een andere bus mij dan zou oppikken. Een busje dat 1 keer per dag rijdt en dat wordt bestuurd door een plaatselijke bewoner in zijn eigen kloffie. Heerlijk terug in de tijd!
Mijn zenuwen waren ongegrond, want zodra ik de keuken van het hostel in liep ontmoette ik Duitse Laura. The Grampians is een zandsteengebergte, perfect voor mooie wandelingen. Ik dacht dat doe ik wel even. Waarschijnlijk de stijlste berg die er te vinden was en totaal onvoorbereid ben ik de laatste meters naar boven gestrompeld. Daar stond mijn reddende engel, Gabriel. Zoals dat gaat in Australië ontmoet je makkelijker mensen op een uitkijkpunt dan in de kroeg. Gabriel heeft ons gereden naar een ander uitkijkpunt, the Pinnacles. Compleet uitgeteld werden Laura en ik afgezet in ons hostel waar de Kangaroos rond sprongen op een achterveldje (100% Australië).
De dag erna heeft Gabriel mij nog meer van The Grampians laten zien, onder andere de prachtige McKenzie waterval (inclusief verfrissende duik) en andere uitkijkpunten. Vanuit daar kon ik met hem meerijden voor een rit van 3 uur naar Melbourne, ideaal!
In Melbourne heb ik nog twee nachten geslapen bij het gezin van de neef van mijn moeder. Ik had nog warme kleren nodig aangezien iedereen mij had verteld dat Nieuw-Zeeland koud kan zijn en dat ik inmiddels bevestigen!
Dinsdag 1 maart heb ik nog bezoek gebracht aan de Queen Victoria markt, de grootste markt van Melbourne. Vervolgens heb ik mijn weg door de spits van Melbourne naar het vliegveld gemaakt. Daar zag ik Sophie voor de tweede keer en konden wij onze reis aftrappen. Een vlucht van een kleine 3 uur bracht ons naar Christchurch op het Zuidereiland.
Versufd van de vlucht en het extra tijdsverschil van 2 uur hebben wij de vele waarschuwingsborden gemist. De douanehond vond nog een stukje sandwich in de tas van Sophie, waarschijnlijk de duurste ooit (boete van 400 dollar, welkom in Nieuw-Zeeland).
Ietwat verslagen namen wij een shuttlebus naar een guesthouse vlakbij het vliegveld in Christchurch. Een ontzettend leuke vrouw die dit guesthouse had opgezet in Januari en hart voor haar gasten heeft. Wij kregen een gratis ontbijtje en ritje naar de campervanverhuur.
Het moment van de eerste date met Mitch, onze Mitsubishi campervan, ons huis op wielen voor 5 weken.
In Nieuw-Zeeland kan je op veel plekken gratis of voor 6 dollar per persoon kamperen (alleen wc, geen douche). Alle prijsklassen campings, waterpunten, douches, bezinestationen, supermarkten en leuke tips staan in een hele handige app (Campermate).
Onze eerste nacht hebben wij op een parkeerterrein gestaan waar wij de volgende ochtend om 9 uur door een controleur meteen op scherp gezet werden. Illegaal kamperen wordt streng gestraft met een boete 200 dollar en hier moet men weg zijn voor 9 uur in de ochtend. Gelukkig reden deze groentjes om precies 9.00 weg en zijn wij zo de dans ontsprongen, maar wel weer een lesje geleerd.
Onze tweede dag (donderdag 3 maart) zijn wij de laatste voorbereidingen gaan treffen om helemaal uitgerust op pad te kunnen. Via Facebook was ik in contact gekomen met Nederlandse Malou, die ook in Christchurch was. Wij hebben met haar afgesproken en omdat het heel goed klikte, hebben wij besloten een stuk met elkaar op te rijden. Malou heeft haar eigen auto en is een zeer ervaren kampeerder, die de groentjes wel wat kneepjes bij kon brengen. Het is hartstikke logisch dat wij zouden gaan kamperen, maar Sophie en ik hadden ons daar niet echt op ingesteld. Wij lachen er nu nog steeds om.
De eerste echte stop die wij gemaakt hebben was in Akaroa, ten oosten van Christchurch. Een prachtige weg om te rijden naar een baai. Hier hebben wij weer gratis gekampeerd aan het water dit keer met een prachtige roze lucht in de avond. De volgende dag hebben wij een bezoekje gebracht aan het centrum van Akaroa, een schattig dorp met veel Franse invloeden. Vanuit hier zijn wij gaan rijden naar de westkust. Een lange rit door de Arthurs Pass, een adembenemende weg door de bergen met eindeloos veel bochten.
De eerste stop aan de westkust hebben wij gekampeerd op een DOC (Department of Conservation, 6 dollar p.p.) camping bij Hokitika aan een meer. Wij waren inmiddels toe aan een douche, gelukkig had Malou een solar douche (een zak met een slangetje gevuld met koud water) die wij konden gebruiken.
Na Hokitika hadden wij het plan om te stoppen bij de Franz Joseph en Fox Glacier, alleen regent het hier heel vaak en ook wij hadden pech. Aangezien er dan niets aan is, hebben wij besloten om door te rijden naar de zon en dat zou in Wanaka zijn. Wederom een lange rit, wederom veel berg op en af, wederom bocht in en uit, maar wel zon.
In Wanaka hebben wij voor het eerst op een betaalde camping gestaan met warme douche aan lake Wanaka. De dag erna hebben wij een zondagsmarktje (zondag 6 maart) bezocht in het centrum van Wanaka. Vanuit hier zijn wij gaan rijden naar een camping op weg naar Queenstown. Hier hebben wij een relaxte middag gehad aan een ander meer, allemaal even helder.
Maandag 7 maart heeft Mitch de bergen beklommen die ons naar Queenstown leidde. Queenstown doet mij ontzettend denken aan een wintersport plaats in de zomer.
Wederom een camping aan een enorm blauw meer, twintig minuten van het centrum van Queenstown, waar een stuk van de Lord of the Rings film is opgenomen.
Na al het zitten in de auto waren we toe aan een wandeling en die zijn er genoeg in Queenstown. Voortgetrokken door Malou, want wij groentjes liepen er bij als tomaten. Met als resultaat een uitzicht op een het hele mooie blauwe meer en bergen.
Het staartje van de wandeling moesten wij in de regen lopen en uit zelfmedelijden zijn wij vervolgens naar het centrum van Queenstown gereden. Eigenlijk ook met het idee dat wij daar de beroemde fergburger konden eten. De winkel herken je al van ver, omdat er een rij staat tot aan Tokyo. Wel absoluut de moeite waard, want de burger valt zeker niet tegen.
Inmiddels had ik besloten dat ik mij wilde gaan wagen aan een skydive. Na een zetje in de rug van mijn reisgenoten besloot ik dat dinsdag 8 maart prima zou zijn. Skydiven is heel erg afhankelijk van de weersinvloeden en deze dag zag er prima uit. Als bedankje voor het boeken kregen wij gratis toegang tot de icebar. Dat wilden wij niet laten schieten en was eigenlijk wel heel grappig. Alles was van ijs binnen en je krijgt een warme jas en handschoenen. Grappig dat ik dit soort dingen doe als ik ver van huis ben, terwijl er ook een ijsbar in Amsterdam zit.
Dinsdag 8 maart was het dan de dag dat ik uit een vliegtuig zou springen. Met lange tanden heb ik mijn ontbijt opgegeten en mijn moeder kon niet slapen, omdat ik verteld had dat ik dit ging doen. Uiteindelijk allemaal voor niets, want ondanks dat het prachtig weer was, waaide het te hard en werd mijn skydive gecanceld.
Woensdag 9 maart zag het er echter gunstiger uit en heb ik de sprong gedaan (dit keer zonder mijn moeder te vertellen). Een ongelooflijke gave ervaring en eentje die ik niet snel zal vergeten. Mijn plan was om 12000ft te springen, maar omdat een ander vliegtuig ging landen hebben ze ons eruit gegooid op 15000 ft (4,5 km). Een vrije val van 60 seconden met een snelheid 200 km/h en daarna uithijgen terwijl je aan een parachute hangt boven een blauw meer en prachtige bergen. Gaaf!
Malou en Sophie waren dat moment aan het wandelen op de Queenshill. Ik kende echter een Nederlandse jongen uit Australië die in Queenstown woont, dus geen reden om mij te vervelen.
Die avond hebben wij Queenstown achter ons gelaten en zijn wij gaan rijden richting Te Anau. Het was al laat en Malou had een huisje geregeld in Athol waar wij met zijn 3'en konden slapen voor een leuke prijs. Dit huisje was van de eigenaresse van de naastgelegen camping en wij waren waarschijnlijk de eerste gasten. In Nederland zou het niet snel gebeuren dat je kan slapen in een huisje waar de verfpotten nog op het aanrecht staan.
Als kers op de taart was er een mega gave dubbele regenboog (deze dag gaat de boeken in) Als afsluiter hebben wij die avond een film gekeken met stroopwafels en chocola en geslapen in een echt bed. Dingen die je dan opeens heel erg kan waarderen!
Inmiddels zijn wij ingeburgerd in het camping leven en bevalt het eigenlijk heel goed. Wij bereiden fantastische maaltijden op onze twee gaspitjes, zijn gewend aan het opmaken en opruimen van onze matrassen, de afwas en dagen niet douchen. De natuur en vrijheid die we er voor terug krijgen zijn onbetaalbaar.
Soms moeten wij elkaar even knijpen om zeker te weten dat we niet dromen, omdat de dingen die wij zien echt intens gaaf en mooi zijn!
Wordt snel vervolgd,
May
Nieuw-Zeeland is het verste dat ik van jullie weg zal zijn (hemelsbreed 18576 km). Dinsdag 1 maart begon mijn avontuur in het adembenemende en groene Nieuw-Zeeland.
Mijn voorlopig laatste weekend in Australië heb ik doorgebracht in the Grampians.
Ietwat zenuwachtig verliet ik Ballarat, omdat ik een maand geen backpackers om me heen had gehad. Ik nam de trein naar Ararat om daar over te stappen naar Sewall. Een vriendelijke buschauffeur in een uniform en in een grote bus vertelde mij dat ik hier een uurtje moest wachten en dat een andere bus mij dan zou oppikken. Een busje dat 1 keer per dag rijdt en dat wordt bestuurd door een plaatselijke bewoner in zijn eigen kloffie. Heerlijk terug in de tijd!
Mijn zenuwen waren ongegrond, want zodra ik de keuken van het hostel in liep ontmoette ik Duitse Laura. The Grampians is een zandsteengebergte, perfect voor mooie wandelingen. Ik dacht dat doe ik wel even. Waarschijnlijk de stijlste berg die er te vinden was en totaal onvoorbereid ben ik de laatste meters naar boven gestrompeld. Daar stond mijn reddende engel, Gabriel. Zoals dat gaat in Australië ontmoet je makkelijker mensen op een uitkijkpunt dan in de kroeg. Gabriel heeft ons gereden naar een ander uitkijkpunt, the Pinnacles. Compleet uitgeteld werden Laura en ik afgezet in ons hostel waar de Kangaroos rond sprongen op een achterveldje (100% Australië).
De dag erna heeft Gabriel mij nog meer van The Grampians laten zien, onder andere de prachtige McKenzie waterval (inclusief verfrissende duik) en andere uitkijkpunten. Vanuit daar kon ik met hem meerijden voor een rit van 3 uur naar Melbourne, ideaal!
In Melbourne heb ik nog twee nachten geslapen bij het gezin van de neef van mijn moeder. Ik had nog warme kleren nodig aangezien iedereen mij had verteld dat Nieuw-Zeeland koud kan zijn en dat ik inmiddels bevestigen!
Dinsdag 1 maart heb ik nog bezoek gebracht aan de Queen Victoria markt, de grootste markt van Melbourne. Vervolgens heb ik mijn weg door de spits van Melbourne naar het vliegveld gemaakt. Daar zag ik Sophie voor de tweede keer en konden wij onze reis aftrappen. Een vlucht van een kleine 3 uur bracht ons naar Christchurch op het Zuidereiland.
Versufd van de vlucht en het extra tijdsverschil van 2 uur hebben wij de vele waarschuwingsborden gemist. De douanehond vond nog een stukje sandwich in de tas van Sophie, waarschijnlijk de duurste ooit (boete van 400 dollar, welkom in Nieuw-Zeeland).
Ietwat verslagen namen wij een shuttlebus naar een guesthouse vlakbij het vliegveld in Christchurch. Een ontzettend leuke vrouw die dit guesthouse had opgezet in Januari en hart voor haar gasten heeft. Wij kregen een gratis ontbijtje en ritje naar de campervanverhuur.
Het moment van de eerste date met Mitch, onze Mitsubishi campervan, ons huis op wielen voor 5 weken.
In Nieuw-Zeeland kan je op veel plekken gratis of voor 6 dollar per persoon kamperen (alleen wc, geen douche). Alle prijsklassen campings, waterpunten, douches, bezinestationen, supermarkten en leuke tips staan in een hele handige app (Campermate).
Onze eerste nacht hebben wij op een parkeerterrein gestaan waar wij de volgende ochtend om 9 uur door een controleur meteen op scherp gezet werden. Illegaal kamperen wordt streng gestraft met een boete 200 dollar en hier moet men weg zijn voor 9 uur in de ochtend. Gelukkig reden deze groentjes om precies 9.00 weg en zijn wij zo de dans ontsprongen, maar wel weer een lesje geleerd.
Onze tweede dag (donderdag 3 maart) zijn wij de laatste voorbereidingen gaan treffen om helemaal uitgerust op pad te kunnen. Via Facebook was ik in contact gekomen met Nederlandse Malou, die ook in Christchurch was. Wij hebben met haar afgesproken en omdat het heel goed klikte, hebben wij besloten een stuk met elkaar op te rijden. Malou heeft haar eigen auto en is een zeer ervaren kampeerder, die de groentjes wel wat kneepjes bij kon brengen. Het is hartstikke logisch dat wij zouden gaan kamperen, maar Sophie en ik hadden ons daar niet echt op ingesteld. Wij lachen er nu nog steeds om.
De eerste echte stop die wij gemaakt hebben was in Akaroa, ten oosten van Christchurch. Een prachtige weg om te rijden naar een baai. Hier hebben wij weer gratis gekampeerd aan het water dit keer met een prachtige roze lucht in de avond. De volgende dag hebben wij een bezoekje gebracht aan het centrum van Akaroa, een schattig dorp met veel Franse invloeden. Vanuit hier zijn wij gaan rijden naar de westkust. Een lange rit door de Arthurs Pass, een adembenemende weg door de bergen met eindeloos veel bochten.
De eerste stop aan de westkust hebben wij gekampeerd op een DOC (Department of Conservation, 6 dollar p.p.) camping bij Hokitika aan een meer. Wij waren inmiddels toe aan een douche, gelukkig had Malou een solar douche (een zak met een slangetje gevuld met koud water) die wij konden gebruiken.
Na Hokitika hadden wij het plan om te stoppen bij de Franz Joseph en Fox Glacier, alleen regent het hier heel vaak en ook wij hadden pech. Aangezien er dan niets aan is, hebben wij besloten om door te rijden naar de zon en dat zou in Wanaka zijn. Wederom een lange rit, wederom veel berg op en af, wederom bocht in en uit, maar wel zon.
In Wanaka hebben wij voor het eerst op een betaalde camping gestaan met warme douche aan lake Wanaka. De dag erna hebben wij een zondagsmarktje (zondag 6 maart) bezocht in het centrum van Wanaka. Vanuit hier zijn wij gaan rijden naar een camping op weg naar Queenstown. Hier hebben wij een relaxte middag gehad aan een ander meer, allemaal even helder.
Maandag 7 maart heeft Mitch de bergen beklommen die ons naar Queenstown leidde. Queenstown doet mij ontzettend denken aan een wintersport plaats in de zomer.
Wederom een camping aan een enorm blauw meer, twintig minuten van het centrum van Queenstown, waar een stuk van de Lord of the Rings film is opgenomen.
Na al het zitten in de auto waren we toe aan een wandeling en die zijn er genoeg in Queenstown. Voortgetrokken door Malou, want wij groentjes liepen er bij als tomaten. Met als resultaat een uitzicht op een het hele mooie blauwe meer en bergen.
Het staartje van de wandeling moesten wij in de regen lopen en uit zelfmedelijden zijn wij vervolgens naar het centrum van Queenstown gereden. Eigenlijk ook met het idee dat wij daar de beroemde fergburger konden eten. De winkel herken je al van ver, omdat er een rij staat tot aan Tokyo. Wel absoluut de moeite waard, want de burger valt zeker niet tegen.
Inmiddels had ik besloten dat ik mij wilde gaan wagen aan een skydive. Na een zetje in de rug van mijn reisgenoten besloot ik dat dinsdag 8 maart prima zou zijn. Skydiven is heel erg afhankelijk van de weersinvloeden en deze dag zag er prima uit. Als bedankje voor het boeken kregen wij gratis toegang tot de icebar. Dat wilden wij niet laten schieten en was eigenlijk wel heel grappig. Alles was van ijs binnen en je krijgt een warme jas en handschoenen. Grappig dat ik dit soort dingen doe als ik ver van huis ben, terwijl er ook een ijsbar in Amsterdam zit.
Dinsdag 8 maart was het dan de dag dat ik uit een vliegtuig zou springen. Met lange tanden heb ik mijn ontbijt opgegeten en mijn moeder kon niet slapen, omdat ik verteld had dat ik dit ging doen. Uiteindelijk allemaal voor niets, want ondanks dat het prachtig weer was, waaide het te hard en werd mijn skydive gecanceld.
Woensdag 9 maart zag het er echter gunstiger uit en heb ik de sprong gedaan (dit keer zonder mijn moeder te vertellen). Een ongelooflijke gave ervaring en eentje die ik niet snel zal vergeten. Mijn plan was om 12000ft te springen, maar omdat een ander vliegtuig ging landen hebben ze ons eruit gegooid op 15000 ft (4,5 km). Een vrije val van 60 seconden met een snelheid 200 km/h en daarna uithijgen terwijl je aan een parachute hangt boven een blauw meer en prachtige bergen. Gaaf!
Malou en Sophie waren dat moment aan het wandelen op de Queenshill. Ik kende echter een Nederlandse jongen uit Australië die in Queenstown woont, dus geen reden om mij te vervelen.
Die avond hebben wij Queenstown achter ons gelaten en zijn wij gaan rijden richting Te Anau. Het was al laat en Malou had een huisje geregeld in Athol waar wij met zijn 3'en konden slapen voor een leuke prijs. Dit huisje was van de eigenaresse van de naastgelegen camping en wij waren waarschijnlijk de eerste gasten. In Nederland zou het niet snel gebeuren dat je kan slapen in een huisje waar de verfpotten nog op het aanrecht staan.
Als kers op de taart was er een mega gave dubbele regenboog (deze dag gaat de boeken in) Als afsluiter hebben wij die avond een film gekeken met stroopwafels en chocola en geslapen in een echt bed. Dingen die je dan opeens heel erg kan waarderen!
Inmiddels zijn wij ingeburgerd in het camping leven en bevalt het eigenlijk heel goed. Wij bereiden fantastische maaltijden op onze twee gaspitjes, zijn gewend aan het opmaken en opruimen van onze matrassen, de afwas en dagen niet douchen. De natuur en vrijheid die we er voor terug krijgen zijn onbetaalbaar.
Soms moeten wij elkaar even knijpen om zeker te weten dat we niet dromen, omdat de dingen die wij zien echt intens gaaf en mooi zijn!
Wordt snel vervolgd,
May
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
