Sydney, Canberra, Melbourne

Lieve familie en vrienden,

Vanuit het nog altijd fantastische Australie zal ik jullie nieuw verslag geven. De afgelopen tijd heb ik ingevuld met niet 1 stedentrip, maar wel met drie (ook dat kan in Australie).
Zaterdag 9 januari heb ik de Greyhound bus genomen van Port Macquarie naar Sydney. Gelukkig was de bus aan komen rijden over de Harbour Bridge en had ik al een glimp opgevangen van the Opera House, want anders was de hoeveelheid Aziaten het eerste wat mij in het oog was gesprongen.
Het vinden van een hostel is ook een wereld apart. Net als hotels zijn er hostels in alle prijsklassen en heb ik horroverhalen gehoord over schimmels, kakkerlakken, viezigheid en heb ik zelf wat ranzige keukens gezien. In Azie schijnen de hostels mooier, goedkoper en schoner te zijn en zelfs betere gratis WiFi te hebben. Ik ben nu eenmaal niet in Azie en ik wist inmiddels dat Youth Hostelsl Australia over het algemeen goede hostels heeft. Daarnaast hadden zij een goede deal waarbij je veel minder per nacht betaald als je 10 nachten koopt, wat in een stad al Sydney mooi meegenomen is. Aan elk voordeel zit een nadeel en dat was dat ik maar 3 nachten per hostel kon blijven voor deze prijs. Daar ik verwachtte dat ik het hop-on/hop-offen van de Greyhound zou gaan missen, had ik besloten dit maar met hostels te gaan doen. Mijn eerste YHA hostel was vlakbij Central Station en dat was een perfecte keuze. Zondag 10 januari ben ik namelijk met Julie-Anne van mijn studie met de trein naar the Blue Mountains gegaan. In Sydney kan iedereen op zondag voor $2.50 onbeperkt reizen met O.V. en om het nog leuker te maken mocht ik zelfs gratis reizen, omdat zij aan het spoor aan het werken waren. De NS kan heel veel leren van dit systeem.
Julie-Anne had echter uitgevonden dat de trein haar vier uur zou kosten, dus heeft zij mij opgepikt met haar auto op een sation op weg naar the Blue Mountains. Samen zijn wij toen verder gereden en hebben wij een fantastische en gezellige dag gehad in het waanzinnig mooie Blue Mountains National Park. Wij zijn langs verschillende uitkijkpunten gereden, hebben gepicknickt en gewandeld. Het was perfect weer en de rosten zijn overwegeldigend en natuur van the Blue Mountains is wijds en prachtig.
Na een lange dag buiten Sydney kon mijn stedentrip in Sydney dan toch echt beginnen. Ik heb afgetrapt met een Free Walking Tour door de stad, natuurlijk tot aan the Opera House en Harbour Bridge gevolgd door een bezoek aan the Royal Botanic Gardens. De dag erna was het al tijd om van hostel te wisselen en was mijn volgende stop Bondi Beach. Klein uurtje van deur tot deur, maar dan slaap je wel vlakbij het bekendste strand van Sydney en het programma Bondi Rescue, dat ook wordt uitgezonden op Nederlandse televisie. Bondi Beach is niet het enige strand en dat heb ik gezien toen ik een gave walk deed van Bondi naar Coogee en terug, een kleine vier uur return.
Mijn franse neefje Thomas is ook aan het reizen in Australie en arriveerde woensdag 13 januari in Sydney en dat was vanouds ontzettend gezellig. Samen met hem heb ik een middag doorgebracht op Bondi Beach tot het enorm ging regenen, een heerlijke Paella gemaakt na een bezoek aan Paddy's market (de Action is er niets bij), een kortstondig bezoek gebracht aan een museum, wandeling gemaakt naar een kijkpunt waar the Opera House en Harbour Bridge samen te zien zijn, 9 holes gegolfd bij de Bondi Beach Golf, een bezoek gebracht aan Manly Beach met de Ferry. Dit alles verspreid over een paar dagen. Op zaterdagavond heb ik gekeken hoe Sydney de vuurwerkresten van NYE de lucht in knalt (alle zaterdagavonden van Januari voor meer dan $10.000 dollar, rijke stad) en een bezoek gebracht aan the Revenant, een typische Oscarfilm.
Ik was nog een keer gewisseld van hostel en heb mijn laatste nachten doorgebracht in een fantastisch hostel in the Rocks, het oudste gedeelte van Sydney, met uitzicht vanaf het dakterras op the Opera House en Harbour Bridge. Op zondagavond heb ik een bezoek gebracht aan een clubgenoot van mijn vader, die in Sydney woont, voor een heerlijk diner.
Toen was het al bijna maandag 18 januari, de dag dat ik Sydney achter mij zou laten. Ik dacht dat Canberra in het midden van Sydney en Melbourne zou liggen, maar de busrit Sydney-Canberra was toch echt maar 4 uur en de busrit Canberra-Melbourne 8 uur. Canberra is er namelijk omdat Sydney en Melbourne elkaar niets gunnen, laat staan om de hoofstad te zijn. Mensen hadden mij al verteld dat Canberra saai zou zijn, maar ik ben eigenwijs genoeg om dit zelf te willen ervaren. Het was inderdaad de minste stad en 1 dag vond ik genoeg, maar ik heb mij zeker vermaakt. Ik heb een middag een fiets gehuurd en heb maar een keer cultureel gedaan door een bezoek te brengen aan the Australian War Memorial en het Parliamental House. Allebei door middel van een Free Guided Tour, erg goed geregeld in Australia. The Australian War Memorial was indrukwekkend en ik wist niet dat er zoveel Australiers overleden waren gedurende de Wereldoorlogen.
Dinsdag 20 januari heb ik Canberra achter mij gelaten met de reden dat ik kon slapen bij Maarten, de neef van mijn moeder, waar mijn tante tante May ook was, die de 21ste terug zou gaan naar Nederland. Het is altijd fijn om een bekende te zien aan de andere kant van de wereld en bovendien super gezellig. Maarten en zijn gezin wonen heel dichtbij het strand van de Bay en trams die binnen een kwartier in het centrum van Melbourne zijn. Het was heerlijk om weer eens in een huis te zijn, een normale handdoek te gebruiken en ik ben heel erg verwend. Maarten, Sharon, Willem en Annelies ontzettend bedankt voor de fijne dagen!
Melbourne City Centre heb ik 'ontdekt' door middel van een 'I'm free walking tour'. Een absolute aanrader en aan het einde kan je zelf bepalen hoeveel je het waard vond door middel van een tip. Voor de walking tour had ik door de regen al een museum (National Gallery of Victoria) bezocht ook dit keer met een guided tour. Tijdens de walking tour ontmoette ik de Braziliaanse Paula, die een Duits Paspoort heeft, omdat Duitsland kolonies had in Brazilie (weer wat geleerd). Samen met haar ben ik die avond naar een Sunset festival gegaan in the Fitzroy Gardens. Een gratis festival waarbij iedereen luistert naar live muziek in een park met een meegebrachte picknick en een biertje.
Zondag 24 januari heb ik een fietstoch gemaakt naar St. Kilda (een suburb van Melbourne) voor een bezoek aan een marktje. 's Middags heb ik weer afgesproken met Paula en hebben wij een rooftopbar bezocht en the Brighton Beach, een heel leuk strand met allemaal in kleur geschilderde huisjes.
Maandag 25 januari heb ik een lange fietstoch gemaakt langs de Shine of Remembrance (ter gedachtenis aan de Wereldoorlogen), the Royal Botanic Gardens, het Australian Open terrein een enorm cricketstadion en de suburb Fitzroy.
Afgelopen dinsdag 26 januari was het Australian Day. De herdenking van de stichting van de penal colony door Captain Phillips in Botany Bay, maar dus stevens ook de start van een overname door de Britten, een reden van protesten van Aboriginals (de oorspronkelijke bewoners), die wreed behandeld zijn.
Door Facebook was het gelukt om een grote groep Nederlanders bij elkaar te krijgen om deze dag samen te vieren op St. Kilda Beach. Al snel vond ik in deze groep wat mensen met wie ik het heel goed kon vinden en heb ik een fantastische dag gehad op het strand met daarna een leuk diner bij een pizzeria en een fantastische cheesecake (100 jaar oud Joods recept) en een afsluitende vuurwerkshow in de haven (voor ongeveer $200.000). Een gave aflsuiting van een zeer geslaagde dag. Toch kan het totaal niet vergeleken worden met koningsdag en geven de Australiers voorkeur aan zitten in plaats van dansen, wellicht niet zo'n slecht idee als je veel te veel drinkt.
Woensdag ben ik naar het Australian Open geweest. Een ticket voor de Rodlaver Arena was buiten mijn backpackersbudget, dus heb ik een Ground Pass genomen voor de overige 20 banen. HIerdoor ben ik er achter gekomen dat het Australian Open veel mer is dan wij zien op televisie. Er is tennis voor junioren, rolstoeltennis en allerlei soorten dubbels. Daarnaast kan je ook kijken naar trainingsessies. Roger Federer zou twee uur gaan trainen, maar hij is nooit komen opdagen. Gelukkig heb ik wel Djokovic gezien en ben ik nu meer fan van hem;).
Gisteren zat ik in de trein naar Koyuga voor 3 weken WWOOF'en. Met horten en stoten zag ik het binnenland aan mij voorbij razen en ik heb ontzettend veel zin in een nieuw avontuur.
Tot mijn grote vreugde heb ik een vliegticket naar Christchurch, Nieuw-Zeeland geboekt op 1 Maart en hebben Sophie en ik een campervan vastgelegd voor 5 weken.

In mijn volgende blog zal ik jullie op de hoogte houden van het leven op het platteland van Australie.

Hoe gaat het in het vertrouwde Nederland?
Vergeet niet dat jullie altijd wat extra's aan kunnen trekken en dat het andersom niet zo is met warmte;).

Liefs,
May